Liedje (twee haasjes)
Deze bronzen sculptuur is een werk van Iris Le Rütte (Eindhoven, 1960), dat door haar geschonken is aan de Gelderman Stichting. Dit kunstwerk bevat een verwijzing naar het textielverleden van Oldenzaal. De twee haasjes zijn namelijk Le Rütte’s interpretatie van het logo dat vroeger op de geproduceerde doeken gestempeld werd. Bovendien zijn de haasjes verwerkt in het huidige logo van de Gelderman Stichting.
Iucundi acti labores (draperiebank)
Deze bronzen sculptuur is een werk van Iris Le Rütte (Eindhoven, 1960). De titel is de Latijnse vertaling van ‘Na gedane arbeid is het goed rusten’. Deze titel is erg goed van toepassing op deze bank, waarop de bezoeker even tot rust kan komen op een prachtige locatie in het park. De bank bestaat uit twee handen, die een doek omhoog houden. De doek vormt het zitgedeelte van de bank en is een verwijzing naar het textielverleden. De bank werd verkregen van de gezamenlijke Service clubs uit Oldenzaal, nadat het 750-jarig bestaan van de stad werd gevierd en het idee ontstond dat er meer kunst moest komen.
Spinning Jenny
Deze bronzen sculptuur is een ontwerp van Nicolas Dings (Tegelen, 1953) en is vernoemd naar een spinmachine uit 1764. Deze ‘Spinning Jenny’ werd uitgevonden in Engeland, door James Hargreaves. Deze machine luidde in Oldenzaal de industriële revolutie in. Het bijzondere van deze machine was dat hij werkte op acht spoelen tegelijk. Vanwege de meisjesnaam die Hargreaves zijn machine gaf, wordt deze verbeeld als een meisje, tussen twee ‘spinnewielen’. Spinning Jenny werd verkregen van de gezamenlijke Service clubs uit Oldenzaal, nadat het 750-jarig bestaan van de stad werd gevierd en het idee ontstond dat er meer kunst moest komen.
Afgezaagde beuk
De afgezaagde ruim honderdjarige beuk die middenin de Engelse tuin staat is zeer abstract gesnoeid. Het was nodig, want de boom liet steeds vaker takken vallen. Het gevaar bestond dat wandelaars daardoor zouden worden geraakt. Door de beuk te snoeien kan hij volgens kenners nog heel lang mee. Zij vermoeden dat hier ooit meerdere beuken bij elkaar zijn gezet, waar deze bijzondere boom uiteindelijk de contouren aan te danken heeft.
Daphne
Deze bronzen sculptuur van Iris Le Rütte (Eindhoven, 1960) verwijst naar de Griekse mythe van Daphne en Apollo. De god Apollo is (door toedoen van de liefdesgod Eros) hopeloos verliefd op bosnimf Daphne. Hij wil haar koste wat het kost tot zijn vrouw maken. Daphne wil hier echter niets van weten en doet alles om aan Apollo te ontkomen. Als hij haar toch bijna te pakken krijgt vraagt Daphne, teneinde raad, hulp aan haar vader de riviergod. Hij verandert haar in een laurierboom zodat ze kan blijven voortleven maar geen last meer heeft van haar aanbidder. Zelfs dan blijft Apollo haar beminnen en zweert dat haar bladeren de hoofden van leiders zullen sieren (lauwerkrans). Bovendien gebruikt de god zijn gaven van eeuwige jeugd, zodat haar bladeren altijd groen blijven. Volgens de mythe is dit de reden dat de laurierboom, ook in de winter, een groenblijvende boom is. De sokkel waarop dit beeld staat is het enige dat rest van de villa die in 1865 in de Engelse tuin werd gebouwd en in 1955 werd afgebroken.
Lichtvoetig
Bronzen sculptuur van Helga Kock am Brink (Bocholt, 1960) Dit is het winnend ontwerp voor een kunsttoepassing ter gelegenheid van de herinrichting van het St. Plechelmusplein te Oldenzaal. Het kunstwerk staat symbool voor “tussen hemel en aarde”. Het is geplaatst en geschonken in 2013 door de gemeente Oldenzaal aan de Gelderman Stichting.
Kalheupinkpark
De late zon zakt gloeiend achter de bomen
Er broeit hier een hunkering in de zwangere lucht
Op dit lome moment lijkt alles tot leven te komen
Je fantasie is plots zijn vergetelheid ontvlucht
Als je je oren spitst dan kun je het net horen
Een zachte melodie danst over het gras
Fluit en trommel bespelen je oren
door twee muzikale haasjes eerste klas
In de verte pronkt Daphne met haar ranke lichaam
Haar takken verhullen haar ware aard
Haar borsten rijzen en dalen heel langzaam
Ze ademt alleen als je lang naar haar staart
Verderop spinnen wielen hun oneindig patroon
zoals dat in Twente zoveel werd gedaan
Hier spant Jenny haar textielen kroon
Ze draait zo hard dat je de spaken ziet blijven staan
En als begoocheling je de adem heeft benomen
en je even wilt rusten op deze bezielende plek
dan zweven er handen tussen de bomen
en draperen een bank op een mooie stek
In een hoekje huppelen vleugels met bronzen benen
Ze verbeelden dat er meer is tussen hemel en aarde
In stilte kun je hun lichtvoetige stappen vernemen
Dit park belichaamt zoveel van waarde
Hier verleidt prachtige natuur met ontvoerende kunst
Het betovert je ogen en oren uiterst subtiel
Glimlachend laat zij genieten van haar weldadige gunst
Een parel ontsproten aan Oldenzaalse textiel
Dennis Kamst, stadsdichter